Sezonun 9.haftasında Trabzon’da oynanan maça, 1 puan farkla lig önderi olarak giden Fenerbahçe’ye ikinci yarıdaki maça 20 puan farkla çıkacağı söylenmiş olsaydı sanırım buna inanacak bir kişi bile bulamazdık. Lakin bu çok farklı dönemin 28. haftasını yaşarken evvelden olsa inanamayacağımız pek çok olay peş peşe yaşanıyor ve Trabzonspor kendi kendiyle rekabet içinde olduğu bir dönemde yalnızca puan olarak değil, her alanda farklı ilerliyor.
HASRETi BiTiREMEDiLER
1997’den bu yana ligde Kadıköy deplasman galibiyeti olmayan Trabzonspor’un bu türlü bir dönemde bu rekoru kırmak için alana çıkacağını kestirim etmek sıkıntı değildi. Muhtemel bir galibiyet Abdullah Avcı’yı 1990-91 döneminde Özkan Sümer dışında hiçbir teknik adamın
başaramadığı içerde ve dışarda Fenerbahçe’yi yenen teknik adam yapacak, üç büyük deplasmanda kazanan birinci isim olmasını sağlayacaktı.
KAZANMAK iÇiN OYNADILAR
Fenerbahçe cephesinde bu maçın derbi olmak dışında rastgele bir değeri yoktu tahminen. Lakin ne tribünleri uzun vakittir görmediğimiz biçimde dolduran taraftarlar ne de alana çıkan ekibin hırsı, durumun hiç o denli olmadığını gösterdi. Maçın birinci dakikasından son düdüğüne dönemin
en uygun oyununu oynayan, ortaya inanılmaz bir karakter koyan, İrfan 18’de kırmızı kartla oyun dışı kaldığında da zerre değişmeyen bir çaba koydular ortaya. Zajc’ın golü öncesinde de sonrasında da kazanmak için oynadılar. Kırmızı kartın iki tarafın da oyun planını değiştirdiği her saniyesi heyecanlı maçın sonunda F.Bahçeliler tahminen de bu dönem birinci kez alkışlayarak ve tezahüratlarla uğurladı kadrosunu. Trabzonspor 1 puanla da olsa yenilmezlik serisini bir maç daha geliştirmiş oldu.
